Чиҳил ҳадиси Худошиносӣ

Чиҳил ҳадиси Худошиносӣ

   Инсон барои пайдо кардани посухҳои дурусути зиндагии худ ниёз ба  ваҳй дорад чун ақли ӯ ба татнҳои кофӣ нест . Пас биёед ба суханони ростугӯёне, ки бо ваҳй иртибот доранд , гӯш диҳем, то посухҳои дурусти саволҳои зиндагии худро пайдо кунем.

Чиҳил ҳадиси Худошиносӣ асре аст дар робитаи исботи Худованд ва тавсиф ва роҳҳои шинохти Ӯ аз тариқи аҳодиси набавӣ аз чашмаи ноби ҷушони аҳлибайти Паёмбари Ислом (а) мебошад лизо, дар шинохти Худо ва сифоти Ӯ беҳтарин тавсифи мумкин аст, ки инсонро дар шинохти саҳиҳи Офаридгори хеш  то ҳудуде бениёз месозад.

  Китоби ҳозир, ки мухтасарест дар исбот ва баёни вуҷуд ва ягонагӣ ва сифоти Офаридгор,ба унвони “Чиҳил ҳадиси Худошиносӣ”ба шарҳи мухтасари чиҳил ҳадиси нуронӣ дар ин замина пардохтааст, ки умед аст мавриди қабули Худои Мутаол ва писанди хонандагон гаронқадр қарор гирад.