ถ้อยจำนรรจ์แห่งสติ

ถ้อยจำนรรจ์แห่งสติ

ท่านอิมามอะลี (อ.) นับได้ว่าเป็นผู้มีวิทยปัญญาลำ้เลิศที่สุดคนหนึ่ง ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) กล่าวยกย่องท่านว่า "ฉันคือนครแห่งความรู้ อะลีคือประตูของมัน" ดังนั้น คำพูดของท่านอิมามจึงเปรียบเสมือนประทีปนำทาง ที่นำไปสู่แสงสว่างและความผาสุกเสมอ ความยุติธรรม 1. ความยุติธรรมย่อมทำให้มิตรภาพเพิ่มพูน 2. ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้รัฐทั้งหลายเข้มแข็งได้ เท่ากับความยุติธรรม 3. ความยุติธรรมเป็นหลักการแกนนำสำคัญของประชาชน 4. กระทำการอย่างยุติธรรม แล้วอำนาจของท่านจะอยู่ตลอดไป 5. การบริจาคทานของอำนาจคือ ความยุติธรรม 6. การบริจาคทานของพระราชาคือ การให้ความยุติธรรมแก่ผู้ถูกกดขี่ 7. ไม่มีผู้ปกครองที่ยุติธรรมคนใด ที่ต้องการความช่วยเหลือจากหมู่สหายของเขา 8. ความหายนะของประเทศชาติคือ ผู้รู้ที่หลงใหลในโลกีย์และทรราชผู้กดขี่นั้นเป็นพิษภัยของความ  ความสุภาพอ่อนโยน 1. มารยาทที่สุภาพ นับเป็นมรดกตกทอดที่บิดาสืบต่อถึงบุตร 2. ไม่มีเครื่องประดับอันใด ที่จะเสมอเหมือนความสุภาพอ่อนโยน 3. ทุก ๆ สิ่งนั้นก็ต้องว่ากันไปตามเหตุผล และเหตุผลด้วยตัวของมันเองก็จะต้องสุภาพ 4. ไม่มีความสูงศักดิ์ในทางชาติกำเนิดใด ๆ ที่จะทำให้ผู้หนึ่งสูงเด่นขึ้นมาได้ ถ้าหากความไม่สุภาพที่มีอยู่ในตัวของเขา ทำให้เขาต้องตกต่ำลง 5. จงให้ความเคารพเหมือน ๆ กัน ไม่ว่าเขาจะเป็นครูของท่านและบรรดาผู้ที่ท่านได้สอนพวกเขา 6. จงมีความสุภาพกับศัตรูของท่าน และจงมีความจริงใจกับเพื่อนของท่าน ท่านก็จะเชิดชูความเป็นพี่น้องกันได้เช่นกันและธำรงไว้ซึ่งความมีน้ำใจ 7. จงมีความประพฤติในลักษณะที่เป็นคนอะลุ่มอล่วย เพื่อว่าเมื่อท่านตายผู้คนเขาจะได้เศร้าสลดใจให้กับท่าน และสะอื้นหาเมื่อท่านไม่อยู่ 8. จงมีความสุภาพนิ่มนวลกับผู้คน เพื่อว่าจะได้ถึงเอาผลประโยชน์จากจิตใจที่ดีของพวกเขา และจงแสดงใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เพื่อฆ่าความรู้สึกเป็นศัตรูของพวกเขา 9. ความสุภาพอ่อนโยนย่อมชนะจิตใจของผู้คน และทำให้พวกเขามาอยู่ฝ่ายตน การตอบสนอง 1. ผู้ใดหว่านความดี ย่อมเก็บเกี่ยวซึ่งรางวัลของเขา 2. ผู้ใดหว่านพืชเช่นใดย่อมเก็บเกี่ยวผลเช่นนั้น และบุคคลย่อมได้รับรางวัลตอบแทนตามสิ่งที่เขาได้กระทำไว้ 3. ผู้ใดปลูกพืชแห่งความดี ย่อมได้เก็บเกี่ยวผลที่หวานชื่นที่สุดนั้น 19. ความบริสุทธิ์ผุดผ่องและความเย้ายวน 1. ความบริสุทธิ์ผุดผ่องนับเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่ง 2. ความบริสุทธิ์ผุดผ่องทำให้ความเย้ายวนต้องอ่อนกำลังลง 3. ย่อมไม่มีวิทยาทานในความเย้ายวน 4. เมื่อความสนุกสนานเริ่มขึ้น ความเย้ายวนก็จะติดตามมา แต่ความเสื่อมสลายคือ ตัวทำลายล้างมัน ความตาย 1. ขณะที่มีชีวิต ท่านตาย 2. ทุกลมหายใจของมนุษย์ คือการย่างก้าวไปสู่ความตาย 3. ความตายรอคอยทุกสรรพสิ่งที่ถูกบังเกิดมาให้มีชีวิตอยู่ และทุกสรรพสิ่งต้องจบสิ้น 4. ท่านคือ เกม ที่ความตายไล่ล่า ถ้าท่านยืนเฉยมันจะจับกุมท่านถ้าท่านหลบหนี มันจะไล่แซงท่าน 5. มันน่าจะประหลาดในที่ว่า ใคร ๆ ก็มักจะลืมความตาย ทั้ง ๆ ที่แม้จะเห็นกันอยู่ว่าจะต้องตายเหมือนเขาอื่นก็ตาม 6. คนที่รอคอยความตาย มักยอมตนให้กับการกระทำความดี 7. ผู้ใดก็ตามที่ไม่ให้ความช่วยเหลือแก่พี่น้องของเขา จะถูกนับให้อยู่ในหมู่คนตาย 8. มวลมนุษย์กำลังหลับใหล พวกเขาจะตื่นเมื่อพวกเขาตาย  การประจบสอพลอ 1. มิใช่บทบาทของท่านศาสดาที่จะประจบ 2. จงอย่าประจบสอพลอ มันไม่ใช่เครื่องหมายของความศรัทธา 3. ความสงบเงียบคือสวนแห่งสมาธิ 4. ความสงบเงียบเพิ่มศักดิ์ศรีความมีเกียรติ 5. การนิ่งเงียบ ประดุจดั่งเครื่องประดับตัวท่านให้ดูเคร่งขรึม สงบเสงี่ยมพร้อมด้วยความมีเกียรติ และเว้นท่านไว้จากการที่ต้องไหว้ขอโทษขอโพยอะไรกับใครทั้งสิ้น 6. ความเงียบในความโง่เขลาคือ ผ้าคลุมหน้าของเขา 7. มากมายเพียงใดแล้วที่ความเงียบคือ คำตอบ 8. คำตอบที่คล่องแคล่วที่สุดของคนโง่ก็คือ การนิ่งเงียบ 9. การนิ่งเงียบเป็นสิ่งที่ดีกว่าการพูดคล่อง เมื่อมันไม่ใช่เวลาที่จะพูด 10. การนิ่งเงียบที่ปราศจากความคิดนับเป็นเพียงความใบ้เท่านั้น ความสูงศักดิ์ 1. คุณสมบัติอันยิ่งใหญ่ต่าง ๆ นำไปสู่ความสูงศักดิ์ และมิใช่กระดูกผุ ๆของบรรพบุรุษ 2. คุณธรรมที่บุตรมีต่อบิดามารดานับเป็นเครื่องพิสูจน์ของชาติกำเนิดที่ดี 3. ตำแหน่งอันสูงศักดิ์ ย่อมควบคู่ไปกับความปราดเปรื่องของความคงแก่เรียน ซึ่งมิใช่เป็นเรื่องของศักดิ์ตระกูลและทรัพย์สฤงคาร 4. มนุษย์มักมีความละม้ายคล้ายคลึงกับผู้คนที่อยู่ร่วมสมัยกับพวกเขามากกว่าบิดาของเขาเสียอีก 5. บุตรที่เลวคนหนึ่ง ย่อมทำลายเกียรติยศทั้งมวลของบุคคลผู้หนึ่งและทำให้บรรพบุรุษของเขาต้องได้อาย ความหน้าไหว้หลังหลอก 1. คนกลับกลอกทั้งหลาย คลุมตัวเองไว้ในความมดเท็จ 2. คนกลับกลอกมีถ้อยคำหวานหู แต่มีจิตใจที่ขม 3. ลิ้นของคนกลับกลอกสะอาด แต่ความป่วยไข้ซ่อนเร้นในหัวใจของเขา  ความร่ำรวย 1. ความมั่งคั่งที่ดีที่สุดคือการไม่มีความหวัง 2. ผู้หนึ่งประสบกับความมั่งมีเพราะทำการเสี่ยง 3. ผู้ทีเขามีความสุขก็คือ ผู้ที่เขาร่ำรวยมาจากการประกอบอาชีพที่สุจริต 4. เงินทองจะไม่มีวันสูญเสียไป เมื่อมันถูกใช้ไปเพื่อการรักษาชื่อเสียงที่ดีของท่านเอาไว้ 5. ผู้ใดก็ตามที่ไม่ได้รับผลประโยชน์จากสิ่งที่เขามีมันเป็นเจ้าของ ก็เท่ากับว่าเขาได้สั่งสมมันไว้ให้กับภรรยาของเขาและสามีคนต่อไปของนาง 6. จงอย่านับเอาบุคคลผู้หนึ่งว่าเป็นคนรวย หากเขาไม่ยอมใช้จ่ายอะไรเลย 7. ผู้ใดก็ตามที่เขา "ไม่ยอมเชื่อฟัง" ทรัพย์สฤงคารในทางโลก ทรัพย์สฤงคารในทางโลกก็จะหันมา "เชื่อฟัง" ปฏิบัติตามเขา 8. มันช่างเป็นอาชญากรรมที่น่ารังเกียจสักขนาดไหนหนอ ที่ไปยึดเอาทรัพย์สินของลูกกำพร้ามา 9. การยึดกุมที่ชั่วร้ายที่สุดก็คือ เมื่อสิ่งของที่มีปัญหาได้ถูกมอบให้กับท่านเป็นผู้เก็บดูแลรักษา 10. การมีหนี้สินมากมายเกินไป ทำให้คนที่มีความจริงใจต้องโกหก และคนที่มีเกียรติต้องหนีหน้า 11. มันเป็นเพราะความร่ำรวยจนเกินไป ที่เป็นต้นเหตุทำให้หัวใจของมนุษย์ต้องฉ้อฉลและการสั่งสม ความยากจน 1. จงอย่าให้ความยากจนและความผิดหวังทำให้ท่านทุกข์ใจ เพราะทองคำต้องถูกทดสอบในไฟ ผู้ศรัทธาก็ต้องถูกนำตัวไปสอบสวน 2. ผู้หนึ่งที่เที่ยวโพนทะนาถึงความยากจน ย่อมทำให้ตัวของเขาตกต่ำ ความละโมบและความโลภมาก 1. คนละโมบเป็นกองคลังให้กับทายาทของเขา 2. คนละโมบเป็นคนจนถึงแม้โลกทั้งใบจะเป็นของเขาก็ตาม 3. เมื่อคนละโมบประสบความสำเร็จจนมากเกินขนาดของเขา กริยาท่าทางของเขาจะเปลี่ยนไป 4. คนตระหนี่มักจะรู้สึกต่ำต้อยอยู่เสมอ และคนขี้อิจฉาจะมีโรคภัยอยู่ตลอดไป 5. ความโลภทำให้ตกต่ำ 6. ความโลภมากทำให้มนุษย์ตกต่ำ ความตายมันเป็นเรื่องยากแต่ยังน้อยกว่าการไปขอให้บริจาคเสียอีก 7. มันเป็นความสุขของคนดีที่ให้อาหารแก่บุคคลอื่น แต่ส่วนของพวกที่เป็นผู้ละโมบนั้นก็คือ การเสาะแสวงหาของกินให้กับตัวพวกเขาเอง 8. ความโลภมากและความละโมบ ทำให้ความสามารถในทางการตัดสินและสติปัญญาต้องมืดมัวลง 9. ความโลภมากเป็นระบบทาสที่ถาวร 10. ผู้หนึ่งที่เขาพัฒนาอุปนิสัยของความโลภมากและความละโมบ เชิญชวนไปสู่ความตกต่ำเลวทราม ผู้หนึ่งที่เขาโฆษณาความยากจนและเคราะห์กรรมของเขา ตัวเขาจะต้องประสบกับความต่ำต้อยอยู่เสมอ ผู้หนึ่งที่เขาไม่อาจสามารถควบคุมลิ้นของเขาได้ มักจะต้องพบกับความอึดอัดใจและความไม่สบายใจ บาปกรรม 1. จงแสวงหาการช่วยเหลือจากพระเจ้า ให้ปลอดพ้นจากความมัวเมาในทรัพย์สมบัติ ซึ่งผู้หนึ่งจะพบว่ามันเป็นเรื่องยากทีเดียวที่จะเยียวยารักษาตัวของเขาให้พ้นจากโรคนี้ ความสันโดษ 1. อยู่คนเดียวเสียดีกว่าที่จะอยู่กับเพื่อนชั่วช้า 2. บุคคลผู้อยู่คนเดียว ย่อมปลอดภัยและสุขสบายตลอดไป 3. ผู้รู้จักโลกนี้ ย่อมอยู่คนเดียว 4. ผู้รู้จักมนุษย์ ย่อมหลบหลีกมนุษย์ 5. บรรดาผู้คนที่รู้จักเรา แต่เรามักไม่รู้จักคุณค่าของพวกเขา 6. พระผู้เป็นเจ้าจะทรงประทานความมั่งคั่ง ให้แก่บุคคลผู้ซึ่งไม่แสวงหาสิ่งใดจากหมู่มนุษย์  ความฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย 1. จงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แต่ไม่ฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย 2. จงเลิกความฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย สำหรับคนฟุ่มเฟือยนั้น ไม่มีผู้ใดที่จะยกย่องเขา ถึงแม้ในขณะที่เขากำลังให้อยู่ก็ตาม และไม่มีความเมตตาสงสารเขาถึงแม้เขากำลังขอทานอยู่ก็ตาม 3. ทุนเล็กน้อยที่สุดก็เจริญงอกงามได้ ด้วยกับความสุขุมรอบคอบ ในขณะที่ความฟุ่มเฟือย ได้ทำให้ทรัพย์สมบัติที่ใหญ่ที่สุดกระจัดกระจายหายไปได้ ความลับต่าง ๆ 1. คนฉลาดมีกล่องมหัศจรรย์กล่องหนึ่ง ซึ่งในนั้นเก็บความลับต่าง ๆ ของเขาไว้ได้ 2. ผู้ใดก็ตามที่ฝากความไว้วางในความลับของเขาไว้กับคนอื่น ก็เท่ากับผู้นั้นตกลงใจที่จะลดคุณค่าของเขาเองลง 3. ผู้ใดก็ตามที่รู้สึกอึดอัดที่จะเก็บความลับของตนเองไว้ ย่อมจะแสดงความอ่อนแอออกมาเสียมากกว่า ถ้าได้กุมความลับของผู้อื่นไว้ 4. ผู้ใดก็ตามที่เปิดเผยความลับของท่าน ย่อมก่อความเสียหายแก่ท่าน 5. บุคคลผู้รักษาความลับทั้งหลายของเขาไว้ได้ ย่อมสามารถควบคุมกิจการงานทั้งหลายของเขาไว้อย่างสมบูรณ์แล้ว