اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

کتابى که فراروى شماست به مناسبت هزاره سیّد رضى رحمه اللّه نوشته شده، این کتاب پژوهشى گذرا در نهج البلاغه براى شناخت «اهل بیت و خاندان پیامبر علیهم السلام» است؛ آن گونه که سرسلسله اهل بیت بعد از رسول اللّه، امیر مؤمنان على علیه السلام آنان را معرّفى و وصف کرده است. نهج البلاغه شریف رضى رحمه اللّه و هر چه در آن آمده است، در واقع گزینشى از سخنرانى ها، نامه ها و سخنان دُرربار آن بزرگوار است که دربردارنده آموزه ها، اندیشه ها، و نظریه هاى آن حضرت در امور گوناگون است. تردید در انتساب کتاب نهج البلاغه به شریف رضى رحمه اللّه، یا در انتساب این سخنان بلند مرتبه به حضرت على علیه السلام، مانند تردید در وجود خود امام و شریف رضى خواهد بود. بر ما لازم است تا براى شناخت جایگاه و منزلت والاى «اهل بیت» علیهم السلام به نهج البلاغه مراجعه نماییم؛ زیرا امیر مؤمنان على علیه السلام بعد از پیامبر گرامى اسلام صلى اللّه علیه وآله سرور اهل بیت و داناترین مردم نسبت به مقامات و حالات آنان بوده؛ ضمن این که کلام او درباره اشخاص عین حقیقت و مطابق واقع است. نام و یاد اهل بیت علیهم السلام به انگیزه هاى گوناگونى در موارد فراوانى از نهج البلاغه آمده است. حضرت على علیه السلام در بیشتر موارد به شیوه هاى گوناگون بر برترى همه جانبه «أهل البیت» نزد خداى بزرگ به گواهى آیات قرآن مجید و احادیث قطعى پیامبر اکرم صلى اللّه علیه وآله، و نیز به این که خدا آن ها را به جهت هدایت و رهبرى اُمّت نصب نموده، اشاره مى فرمایند. هنگامى که به آن ویژگى ها و معانى آن ها دقت کنیم و به دلیل هاى آن ها از قرآن کریم و روایات مراجعه نماییم، درمى یابیم که افرادى که مسلمانان بر عدم عصمت آن ها اجماع دارند، تحت عنوان «آل النبى» و «اهل بیت» یا «عترت پیامبر» داخل نمى توانند باشند.