بی بال پریدن

بی بال پریدن

کتاب بی‌بال پریدن، یازده قطعه نثر ادبی است که با استفاده از طنز، نگاه شاعرانه و سخنان تمثیل‌گونه، مسائل اجتماعی را بررسی می‌کند. در این کتاب نثر و شعر تلفیق شده است، بنابر‌این اثری متفاوت به‌شمار می‌آید. در کتاب بی بال‌پریدن، شاعر اختلافات طبقاتی را تحلیل کرده و اثرات آن را شرح داده است. امین‌پور، شاعری است که همیشه با لبخندی بر لب، غم محرومین و فقرا را به دوش می‌کشید. او با نوشتن این مجموعه، دغدغه‌هایی را مطرح کرده است که همیشه در ذهنش بوده و نظرش را جلب می‌کرده است. امین پور با نوشتن این اثر، نارضایتی خود را نسبت به نا‌امنی‌های اجتماعی و اقتصادی بروز داده است. در این کتاب حرف‌های خودمانی او را از وضعیت اجتماعی زمانه‌اش می‌خوانیم. کتاب بی‌بال پریدن یازده قطعه دارد که عبارتند از: «بی‌بال پریدن»، «کتاب‌ها مثل آدم‌ها هستند»، «آدم‌ها مثل کتاب‌ها هستند»، «زندگی در حاشیه»، «تقسیم عادلانه»، «خدا در همسایگی ما»، «مثل کوچه‌های روستا»، «مثل جاده‌های شهر»، «سرودی برای پاکی»، «پیش از آفتاب»، «چراغ سبز است» شاعر این مجموعه را به پدر و مادرش که هر دو در زمان حیات نویسنده از دنیا رفته بودند، تقدیم کرده است. نسخه‌ی pdf تمامی مجموعه‌های قیصر امین پور در سایت‌های رسمی ارائه شده است. دانلود و خرید کتاب صوتی و نسخه‌ی پی‌دی‌اف کتاب بی بال پریدن؛ از فیدیبو امکان‌پذیر است. بخشی از کتاب بی بال پریدن می‌خوانیم من رفتگرم. همه مرا می‌شناسند، اما هیچ‌کس تا حالا چیزی درباره‌ی من ننوشته است. شاعران و نویسندگان معمولا درباره‌ی گل‌ها و درختان یا جویباران و چشمه‌ساران شعر می‌گویند، ولی اگر کمی دقت کنند می‌توانند مرا هم در میان سبزه‌زاران، در زیر درختان و در کنار جویباران ببینند. شای حق داشته باشند آخر چه کسی حاضر است غزلی زیبا برای زباله بسراید؟ یا قافیه‌های قصیده‌ای را با سطل‌های زباله ردیف کند؟ یا با یک قطعه‌ی ادبی لطیف، آشغال را توصیف کند؟ ولی من‌که زباله و آشغال نیستم. من رفتگرم. رفتگر یعنی کسی که آلودگی‌ها را می‌روبد و پاک می‌کند. پس همه‌ی مردم رفتگرند. چون بالاخره هر کسی از فقیر گرفته تا ثروتمند، در زندگی چیزی را تمیز می‌کند. مثلا همه مردم هر روز دست و صورت و بدنشان را تمیز می‌کنند. ظرف‌هار، سفره‌ها، لباس‌ها و خانه‌هایشان را تمیز می‌کنند. پزشک و پرستاری که غده‌ای را از بدن بیمار بیرون می‌آورند. دندان‌پزشکی که دندان‌های آلوده و کرم خورده را از دهان مردم بیرون می‌کشد. آموزگاری که آلودگی جهل را از ذهن بچه‌ها می‌روبد. و غلط‌های املایی آن‌ها را تصحیح می‌کند. پاک‌کنی که گرد و غبار اشتباه ما را فوت می‌کند. لاک غلط‌گیری که خط‌خوردگی‌های کوچک را می‌پوشاند. پس چه فرقی می‌کند؟ همه‌ی ما آلودگی‌ها را پاک می‌کنیم.