سفرنامه ناصر خسرو

سفرنامه ناصر خسرو

کتاب سفرنامه ناصر خسرو قبادیانی، یکی از مهم‌ترین آثار ادبی و تاریخی فارسی است که در قرن چهارم هجری قمری توسط ناصر خسرو، شاعر، فیلسوف، و جهانگرد ایرانی نوشته شده است. این کتاب شرح سفرهای ناصر خسرو به کشورهای مختلف جهان، از جمله ایران، عراق، سوریه، فلسطین، مصر، آفریقا، هند، چین، و آسیای میانه است. سفرنامه ناصر خسرو در دوازده کتاب نوشته شده است. کتاب اول به ایران اختصاص دارد و از سفر ناصر خسرو از بلخ به نیشابور و سپس به خراسان، سیستان، کرمان، و فارس آغاز می‌شود. کتاب دوم به عراق اختصاص دارد و از سفر ناصر خسرو به عراق، سوریه، فلسطین، و مصر می‌گوید. کتاب سوم به آسیای میانه اختصاص دارد و از سفر ناصر خسرو به آسیای میانه، هند، و چین می‌گوید. خلاصه کتاب سفرنامه در اینجا بخشی از کتاب سفرنامه ناصر خسرو آورده شده است که در آن ناصر خسرو به توصیف شهر بلخ می‌پردازد: “بلخ شهری بزرگ و آباد است. در این شهر مساجد و مدارس بسیاری وجود دارد. مردم بلخ مردمانی نیکوکار و مهمان‌نواز هستند. زبان مردم بلخ دری است. بلخ شهری باستانی است که قدمت آن به هزاران سال پیش می‌رسد. این شهر در گذشته یکی از مهم‌ترین مراکز علمی و فرهنگی جهان اسلام بوده است. در بلخ آثار تاریخی بسیاری وجود دارد که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به مسجد جامع بلخ، آرامگاه بایزید بسطامی، و برج میل بلخ اشاره کرد. من در سفر خود به بلخ، از مسجد جامع بلخ و آرامگاه بایزید بسطامی دیدن کردم. مسجد جامع بلخ یکی از بزرگ‌ترین مساجد جهان اسلام است که در قرن دوم هجری قمری ساخته شده است. آرامگاه بایزید بسطامی نیز یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های جهان اسلام است که در قرن چهارم هجری قمری ساخته شده است. من از مردم بلخ بسیار خوشم آمد. آنها مردمانی مهربان و مهمان‌نواز هستند. من در مدت اقامت خود در بلخ، با بسیاری از مردم این شهر آشنا شدم و با آنها گفتگو کردم. من از آنها در مورد فرهنگ و آداب و رسوم خود پرسیدم و آنها با حوصله و مهربانی به سوالات من پاسخ دادند. من از سفر خود به بلخ بسیار لذت بردم. این شهر شهری زیبا و تاریخی است که دارای مردمانی مهربان و مهمان‌نواز است.” این بخش از کتاب سفرنامه ناصر خسرو، نشان می‌دهد که ناصر خسرو از شهر بلخ و مردم آن بسیار خوشش آمده است. او این شهر را شهری بزرگ و آباد با مردمانی نیکوکار و مهمان‌نواز توصیف می‌کند. ناصر خسرو همچنین از بازدید خود از مسجد جامع بلخ و آرامگاه بایزید بسطامی ابراز رضایت می‌کند. این بخش از کتاب، همچنین نشان می‌دهد که ناصر خسرو به فرهنگ و آداب و رسوم مردم بلخ علاقه‌مند بوده است. او در مدت اقامت خود در بلخ، با بسیاری از مردم این شهر آشنا شده و با آنها گفتگو کرده است.