مجموعه ۱۱ رساله در ادبیات فارسی شعر

مجموعه ۱۱ رساله در ادبیات فارسی شعر

مجموعۀ حاضر دربردارندۀ ۱۱ رساله با عناوین و مشخصات زیر است: ۱ ـ خلاصۀ الاشعار فی الرّّباعیات: رباعی نامه ای است ارجمند، فراهم آوردۀ ابوالمجد محمّدبن صدرالدین ابی الفتح مسعود تبریزی، از شعرا و دانشوران آذربایجان در سدۀ هفتم و هشتم هجری قمری. ۲ ـ مجمع البحرین(ناظر و منظور): منظومه ای است نمادین، سرودۀ کاتبی نیشابوری از سرایندگان پرآوازۀ سدۀ هشتم و نهم هجری، و ویژگی عمده آن، ذوبحرین و ذوقافتین بودن است. ۳ ـ دیوان ارسلان طوسی: ارسلان، از شعرای سدۀ دهم هجری است. ۴ ـ دیوان شریف تبریزی: از شعرای نامی سدۀ دهم هجری است، و آن چه از سروده های وی مانده، دیوان غزلیات، ترکیب بند و چکامه است که در مجموعۀ حاضر، ارائه گردیده. ۵ ـ لسان الغیب: رساله ای است از حیدری تبریزی، که در دفاع از لسانی شیرازی، و ردّ دعوی شریف تبریزی، و به همان سبک و سیاق سهواللسان شریف پرداخته شده. ۶ ـ بیمار و طبیب: چکامه ای است عاشقانه روایی و نود و اند بیت، منسوب به چند سراینده، و در ضمن آن غزلی نیز آمده است. ۷ ـ حلاّج نامه: مثنوی است تمثیلی، سرودۀ شاعری گمنام به نام و یا تخلّص احمدی در شرح گفتگوی چوب و کمان و پنبه و زه حلاّجی. ۸ ـ آب زلال: مثنوی است از فیض کاشانی، حکیم نامی دورۀ صفوی، که در مناجات الهی و معاتبت نفس و ابراز تشوّق عارفانه به نظم کشیده است. ۹ ـ گلزار عباسی: مثنوی کوتاه عاشقانه است از وحید قزوینی، سراینده، ادیب دانشور و دولتمرد نامی دورۀ صفوی. ۱۰ ـ وصف همایون تپه: مثنوی موجزی است در وصف همایون تپۀ دارالسلطنۀ اشرف(بوشهر کنونی) سرودۀ وحید قزوینی در شصت و اند بیت، که در عباسنامه آورده است. ۱۱ ـ وصف عمارت پادشاهی: این مثنوی کوتاه نیز سرودۀ وحید قزوینی است در توصیف یکی از کاخهای ساختۀ سلاطین صفوی.